WENS
Mensen verslaafd aan wensen
sturen mij soms op feestelijke dagen een groet
alsof het niet anders kan, alsof het moet.
Heel voorkomend en hoffelijk moet ik zeggen,
die kaartjes met gekleurde randjes en witte kantjes
boordevol leuke landschapjes met besneeuwde heggen,
waarin geen mens of dier ooit een spoor heeft durven leggen.
Huisjes en ramen vol licht en rook uit de schouw
naast dieren, bomen en struiken verkleumd van de kou.
Het lijkt erop dat eenzaamheid bevroren op papier,
dan leuk is en vol leute en plezier
terwijl men in het eigen hart niet durft kijken
om de droefheid daar een hand te reiken.
Daarom, mensen verslaafd aan wensen,
wil mij liever bij deze en een andere gelegenheid
exclusief en uiterst subjectief bedenken
met de mooiste uit jullie hoofd ontsproten geschenken.
Henri Thijs
